In het boek ‘Hoogbegaafd. Dat zie je zo!‘komen negen hoogbegaafde volwassenen aan het woord over hun leven als hoogbegaafden. Grappige, ontroerende, confronterende, verdrietige en mooie verhalen. Volwassen die als kind al gelabeld werden en volwassen die er pas veel later achter kwamen dat ze hoogbegaafd zijn. Het kan een shock zijn, zoals Robert van 50 vertelt. Ook Tina van 30 geeft aan het moeilijk te kunnen accepteren. Eén van de sprekers geeft aan zich nogal dom te voelen en niet te begrijpen waarom hij op het symposium over zelfbeeld en imago van hoogbegaafden als spreker is uitgenodigd.
Niet hoogbegaafden hebben daar toch een heel ander beeld van. Als je hoogbegaafd bent leer je makkelijk, ben je slim, succesvol en in meer of mindere mate en nerd. Het stereotype beeld. Wanneer je daaraan niet voldoet zal het met die begaafdheid wel meevallen.
De werkelijkheid is echter veel complexer. Een mens is meer dan een IQ cijfer alleen. Testscores worden beïnvloed door persoonskenmerken, omgevingsfactoren en blijven momentopnames. Wanneer ben je nu wel of niet hoogbegaafd? Hoogbegaafden herkennen elkaar. Dat wel. Daar hebben ze geen test voor nodig. Praten, luisteren, observeren en je hebt de informatie die je nodig hebt. Wat de rest daar dan eigenlijk van vindt is niet zo relevant. Waar het om gaat is dat jij als hoogbegaafde een aantal zaken die zich voordoen of hebben voorgedaan in je leven een plek kunt gaan geven. Mensen kunt opzoeken die je begrijpen omdat je nu weet waar je ze vinden kunt. Dat etiket is slechts een hulpmiddel. Jij als mens bent nog steeds dezelfde. Je mag het hoe en waarom helder krijgen, zicht krijgen op talenten, kwetsbaarheden en mogelijkheden. Je mag richting gaan vinden, jezelf accepteren, vertrouwen en durven. De woorden van Mandela uit mijn eerste blog zijn ook hier weer van toepassing!
Ook op de website ‘Hoogbegaafdheid Volwassenen ‘staan blogs voor hoogbegaafde volwassenen.