Zaterdagochtend. Ik had uit willen slapen, maar mijn hoofd is wakker. Aan de werkweek ligt het niet, die was fijn. Mijn gedachten zijn bij mijn kinderen. Ik wil graag die ouder zijn die er altijd voor ze is, naar ze luistert, ze een veilige haven biedt waar ze zich thuis weten en ze oplossingen biedt voor de uitdagingen in hun levens. Veel hiervan lukt over het algemeen best aardig, maar die oplossingen………Die superkracht bezit ik niet.
We willen zo graag dat onze kinderen het fijn hebben, maar buiten onze cirkel van invloed kunnen we niets. Dat accepteren, loslaten, kan lastig zijn. Ik vind het als moeder in ieder geval knap lastig en herken in mijn werk bij andere ouders dat wat ikzelf ervaar; onmacht, verdriet om de strijd van mijn kind, en het gevoel dat ik faal als ouder ligt op de loer. Blijven beseffen dat ‘er zijn’ het grootste is dat we kunnen doen, is helpend.
Het is oké, ik weet het. Net zoals ik in mijn werk tegen jou zeg als jij alles doet wat je kunt. We zijn mens. Mens met talenten en beperkingen, lerend op de weg die Leven heet.
Het uitzicht vanuit mijn huisje op de heuvel heeft voor mij altijd iets troostends in zich. De verte met nog onbekende ervaringen, nieuwe inzichten, kans op groei. Het raakt de rust in mij.
Wat helpt jou?
Mocht je hulp nodig hebben, behoefte hebben aan reflectie of een opvoedopstelling willen doen? Dan ben je van harte welkom!
#ouders #liefde #onmacht #zelfzorg #ergewoonzijn #hoogbegaafdopvoeden