Wanneer je nog geen kinderen hebben weet je precies hoe je zou opvoeden als je ouder zou zijn. Als je het geluk hebt ouder te mogen worden kom je er al snel achter dat dit toch niet zo eenvoudig is als het leek. Ouderschap, vader of moeder zijn, het zit niet in je hoofd, het gebeurt in je hart. En die emoties die doen niet altijd wat voor ons verstand zo logisch lijkt. Een goede ouder zijn, die ouder zijn die je zo graag wilde en dacht te kunnen zijn, het blijkt lastiger dan gedacht.
Hoogbegaafde kinderen vragen voor sommige ouders meer dan normaal begaafde kinderen. Dit omdat ze niet in het schoolsysteem blijken te passen, niet gewoon doen wat er van ze gevraagd wordt, te streng zijn voor zichzelf, zichzelf teveel aanpassen, enz. enz. Wanneer je zelf niet hoogbegaafd bent kan het heel lastig zijn je hierin te verplaatsen. Waarom doet je kind zo ingewikkeld, maakt het zich zoveel zorgen, gaat het niet gewoon net als de andere kinderen gewoon spelen? Wanneer je zelf wel hoogbegaafd bent kan het zijn dat dit kind je raakt in alles wat je dacht een plek gegeven te hebben. Je hoofd heeft de strijd met je hart gewonnen( dacht je). Maar nu, nu dit kind opeens die spiegel voor je zet, blijken er toch emoties naar boven te komen die je dacht niet meer te hoeven voelen.
Je manier van reageren beïnvloedt de ontwikkeling van je kind. Je kind voelt haarfijn aan waar pijnpunten bij jou liggen. Hier hoef je niet eens wat voor te zeggen. Wanneer je woorden niet corresponderen met de onderliggende gevoelens dan heeft je kind niets aan die woorden. Je kind ziet en voelt wat er intern bij jou gebeurt.
Wanneer je als ouder bij mij komt om je kind te laten coachen probeer ik te achterhalen of er ingangen zijn om ook over je eigen rol in het gedrag van je kind te communiceren. Een kind reageert en functioneert in het systeem van het gezin. Als je als ouder perfectionistisch bent en moeilijk kunt praten over dat wat je dwarszit kun je niet verwachten dat je kind dit uit zichzelf wel zal doen. Als je als ouders voor problemen wegloopt, er omheen praat, wat verwacht je dan van je hoogbegaafde kind dat het leerproces niet aan durft te gaan uit angst om te falen.
Het goede voorbeeld geven is belangrijk. Het goede voorbeeld betekent niet dat je als ouder altijd sterk en verstandig moet zijn. Het goede voorbeeld geven betekent dat je je kind mag laten zien dat jij ook je worstelingen kent, dat je niet onfeilbaar bent, dat je ook onzeker kunt zijn, dat dit mag, dat dit bij mens zijn hoort en dat we mogen leren. Leren kan alleen als je ook fouten durft te maken. Het goede voorbeeld betekent dat je accepteert dat mensen falen en je ze dat kunt vergeven, dat je jezelf je eigen falen kunt vergeven, dat je het goede in de ander en jezelf wilt blijven zien, dat je je realiseert dat we allemaal onze eigen weg gaan en ons eigen leerproces hebben.
Als je ziet dat je kind worstelt, help hem dan. Help hem door je eigen kwetsbaarheid onder ogen te zien, door je open te stellen voor je eigen onverwerkte pijnpunten. Zorg dat jouw kwetsbaarheden niet de toekomst worden van jouw kind. Een kind goed coachen kan alleen als je als ouder ook naar je eigen rol durft te kijken. Niet de makkelijkste weg, wel de meest effectieve en de meest dankbare. Het levert je geluk op voor jou en je kind!
Houden van doe je met je hart, niet met je hoofd. Onze werkelijke wijsheid ligt in ons hart. Ons hoofd mag er woorden aan gaan geven. Wanneer we naar ons hart durven te gaan luisteren komt de oplossing vanzelf. Hart en hoofd in balans.