Onlangs was ik in een kleuterklas. Vijfentwintig kleuters in een lokaal. Er werd fruit gegeten. Het was een gezellige chaos. Kinderen liepen heen en weer om schillen weg te gooien, er werd wat gekletst, gegeten, gelachen en juf hielp de kinderen die daarom vroegen. Iedereen was op zijn gemak, het zag er ontspannen uit.Toen juf de aandacht wilde klapte ze even in haar handen en ze had de aandacht. De werkjes werden verdeeld en ieder kind deed wat hij of zij moest doen. De juf liep rond en hield goed in de gaten of iedereen vooruit kon, gaf complimentjes of aanmoediging daar waar het nodig was.
Er waren geen planborden er was geen kleurenklok, er werden geen regels benoemd. Kinderen werkten, praatten, lachten, hadden plezier in leren en in elkaar. Ook de juf had zichtbaar plezier in haar vak. Ontspannen regelde ze de boel en haar ontspannen houding had een positieve invloed op de sfeer in de klas.
Ik vraag me wel eens af of we niet zijn doorgeslagen. Doorgeslagen in organiseren, plannen, regelen, vastleggen. Denken we nu werkelijk dat we op deze manier kinderen recht doen? Gaan onze kinderen beter presteren in een sfeer van regels, planborden, handelingsplannen en wat hebben we niet nog meer bedacht? Of doen we als de leerkracht uit mijn voorbeeld en vertrouwen we op onze kennis, intuïtie en de kracht in de kinderen zelf. Zorgen we voor een sfeer waarin op de eerste plaats het kind gezien wordt en de leerkracht zorgt dat ze ontspannen en zelfverzekerd voor de klas staat. Niet gestrest omdat er nog zoveel moet, maar genietend van dat wat mag en kan.
De juf uit mijn voorbeeld ziet haar kinderen en de kinderen voelen zich gezien. De juf vertrouwt op de kwaliteiten van de kinderen en helpt ze daar waar nodig, de kinderen vertrouwen op hun juf. Is dat niet de basis van alle leren? Is dat niet wat ieder kind verdient wanneer het naar school gaat?
Als je als leerkracht weet wie je kinderen zijn, ze volgt in hun ontwikkeling en ze dat aanbiedt wat ze nodig hebben om te groeien dan ben je een geweldige leerkracht. Niet vergeten door te spelen aan IB-er en collega van het jaar daarop wat werkt en niet werkt en het is helemaal in orde! Dan mag je van mij minder plannen, minder noteren, minder voorkoken en meer inspelen op het moment. Maar ja, ik heb hier helemaal niets over te zeggen. Ik kan je alleen maar proberen aan te zetten tot gezonde ongehoorzaamheid. Doe ermee wat je wil.