De donkere dagen voor kerst. Tijd om terug te blikken en vooruit te zien. Wat heeft het jaar me gebracht en waar ga ik me het komende jaar op richten? Dat alles rondom hoogbegaafdheid mijn aandacht heeft gehad dit jaar zal jullie niet ontgaan zijn. Er zijn nog veel hoogbegaafde kinderen en volwassenen die hun weg nog niet gevonden hebben. Ik help ze graag die weg wel te vinden.
Dit jaar heb ik weer een hoop mooie mensen ontmoet. Mensen met wie ik uitgebreid van gedachten heb gewisseld over hoogbegaafd zijn, onze eigen ontwikkeling en de ontwikkelingen binnen onderwijsland. Persoonlijke ervaringen en iemands karakter kleuren de weg die hij of zij kiest. In hoeverre ben je in staat de ander te zien en te aanvaarden in al zijn kwaliteiten en beperkingen? Wil de hoogbegaafde de wereld veranderen? Wil de niet hoogbegaafde de hoogbegaafde tot stilte manen en vragen zich niet zo druk te maken, gewoon te doen?
We zijn wie we zijn. Wanneer we verandering willen beginnen we het liefst bij onszelf. Vraag je af wat in jouw gedrag kan veranderen. Wat heb jij nodig? Wat mag jij jezelf toestaan en waar kan de ander je van dienst zijn? Ouders van hoogbegaafde kinderen, leerkrachten, de volwassen hoogbegaafde, ieder heeft zijn eigen kader van waaruit hij de werkelijkheid ziet. We kunnen alleen dan tot een gezamenlijke waarheid komen wanneer we werkelijk durven kijken naar onze eigen plek, blinde vlekken, emoties en barricades en die van de ander. Vanuit respect en vertrouwen. Vertrouwen dat we allemaal het beste willen, niet alleen voor onszelf maar ook voor elkaar. Respect voor het feit dat de één meer dimensies ziet dan de ander, onmacht niet vertaald wordt als onwil.
Is dat makkelijk? Nee, dat is het niet. We willen zo graag vlot begrepen worden, geen gedoe, geen pas op de plaats hoeven maken wanneer we al zien waar de trein heen zou moeten op weg naar geluk. Maar misschien ligt dat geluk juist wel in het proces. De kleine successen waarin we elkaar leren vinden en verstaan. Waar we elkaar laten weten dat we mogen falen, dat juist de acceptatie van beperkingen de weg vrij maakt voor nieuwe inzichten en oplossingen.
Terug kijkend op 2012 is dit wel de les die ik voor mezelf meeneem naar 2013. Wanneer ik dan toch eens ongeduldig dreig te worden, zo graag wil dat het allemaal sneller gaat, dan denk ik even aan die kleine successen, waar mensen elkaar vonden. Stap voor stap, geduldig, op weg naar begrip, verbondenheid en samenwerken aan geluk voor iedereen.
Ik wens iedereen veel geduld, begrip en wijsheid voor 2013!