Hij kwam weer voorbij deze week. Daan, 13 jaar, blijven zitten op het VWO, afgestroomd naar de HAVO en scoort nu nog steeds slecht. Hij staat wederom op zitten blijven. Een gesprek met de mentor levert niets op, behalve dat Daan te horen heeft gekregen dat als hij zo doorgaat, de MAVO de enige optie is.
Ik ben niet bij het gesprek geweest, ik ken de mentor niet, ik ken wel veel van dit soort verhalen. Kind is ongemotiveerd, doet niet wat hij moet doen, er komt niet uit wat erin zit. Het beste plan dat er dan bedacht kan worden is, laten afstromen. Ik vraag me dan af waarom afstromen wel zou werken. Nog steeds dezelfde lesstof, voor intelligentie kinderen nog saaier omdat het steeds eenvoudiger wordt. De enige uitdaging is dan nog overeind te blijven in een systeem dat er niet voor zorgt dat jij enthousiast wordt. Bovendien wordt de kans op het treffen van ontwikkelingsgelijken ook nog eens geminimaliseerd.
Passend onderwijs is toch niet dat het kind moet passend binnen het systeem, maar samen zoeken naar hoe we binnen de bestaande mogelijkheden er zorg voor kunnen dragen dat alle kinderen passend onderwijs kunnen krijgen? Het gesprek met een leerling mag dan toch gaan over motivatie, drijfveren, dat wat er nodig is om enthousiast te kunnen worden, het flexibel durven omgaan met dit systeem om er zorg voor te dragen dat ook de Daans van deze wereld een diploma kunnen halen dat past bij hun capaciteiten?
Een gesprek waarbij Daan alleen onthoudt dat als hij geen betere cijfers haalt hij naar de MAVO moet, daar gaat iets mis. Voor Daan was het geen goed gesprek. Hij voelde zich niet gezien, niet gehoord en niet begrepen. En zou dat niet de basis mogen zijn voor herstel? Dat hij zich gezien gehoord en begrepen voelt? Dan kun je samen met Daan gaan zoeken naar iets dat wel werkt, waardoor hij wel weer enthousiast wordt. Want Daan wil niet naar de MAVO, en misschien ook wel niet naar de HAVO of het VWO. Maar als we niet werkelijk het gesprek met hem aangaan, zullen we hem en zijn wensen niet leren kennen. Dan helpen we hem niet in zijn ontwikkeling, maar werken we hem tegen. Dan kan Daan zich afzetten tegen iedereen die hem niet begrijpt en machteloos de deken over zijn oren trekken. Maar dat is niet waar Daan energie van krijgt.
Ook Daan wil gezien worden en heeft begeleiding nodig. Als bestaande kaders teveel knellen mag er gezocht worden naar passend onderwijs. En dat is dan niet hetzelfde vragen van een leerling op een lager niveau wanneer de intelligentie ruimschoots aanwezig is om het VWO te kunnen halen. Dan mag je samen gaan zoeken naar dat wat er nodig is om het onderwijs passend te maken. Dan kan zijn op de huidige school, of op een andere plek. Maar laten we afstromen als eerste redmiddel bij onderpresteren alsjeblieft afschaffen.
Zo -pijnlijk- herkenbaar! Zoon van 15 met gymnasiumadvies. Begonnen in een atheneumklas, via havo/vwo, doubleren op havo, afgezakt naar vmbo. Er wordt enkel naar cijfers gekeken. Er wordt door docenten vrijwel direct gezien dat hij zeer begaafd is maar helaas wordt daar niet op ingeschaald. Nog ruim een jaar uitzingen op het vmbo, dan heeft-ie in elk geval een diploma en kan hij steeds meer zijn eigen weg gaan. Een andere mogelijkheid geven ze je niet. Het onderwijssysteem is dringend aan een grote omslag toe maar dat lijkt niet begrepen te worden door ‘hen’ die alleen naar resultaten kijken en menen dat feiten inprenten en kunnen opdreunen dé manier van leren is. Dodelijk saai voor elk kind en zeker voor het hoogbegaafde kind. Die hebben de intense behoefte om buiten de lijntjes te kleuren en kritisch te zijn. Zij hebben zoveel moois te bieden maar worden niet serieus genomen omdat ze niet ‘netjes’ IN de doos blijven en niet gewoon domweg doen wat gevraagd wordt. Ik voel me machteloos.