De vakantie zit er voor het zuidelijke deel van Nederland alweer voor meer dan de helft op. Nog twee weken en dan begint schooljaar 2013-2014. Een heel jaar waarin er weer veel geleerd mag worden. Op Twitter kwam ik de volgende uitspraak tegen:
‘We kunnen niet van alle kinderen dezelfde sterren maken. Maar we kunnen ze wel allemaal laten schitteren. (Tekst op poort van basisschool)’
Prachtige tekst en een prachtig streven.
Vandaag sprak ik met de moeder van Tessa. Tessa is een pientere dame van 7 jaar. Over twee weken start ze in groep 6. Tessa is er van overtuigd dat ze niet kan rekenen. Op school is ze een voorbeeldige leerling. Ze lacht graag, is sociaal, werkt goed en netjes, scoort goed voor de meeste vakken, alleen rekenen blijft wat achter vergeleken bij de rest. Dat klopt natuurlijk zal je denken, want ze is niet goed in rekenen. De juffen zijn dik tevreden.
Nu ligt er een rekenonderzoek van een jaar terug waarin staat dat haar inzicht voor wat betreft rekenen goed is. Op haar rapport van het laatste jaar staat dat haar inzicht matig is. Tessa klaagt thuis over school. Ze vindt het saai, voelt zich niet gezien, heeft inslaap problemen en wil het liefst naar een Leonardoschool. Er ligt een IQ onderzoek met een verbale score op hoogbegaafd niveau en een performale score op gemiddeld niveau. De onderzoekster concludeerde dat we om die reden niet kunnen spreken van hoogbegaafdheid. Eerder schreef ze dat je door het verschil geen uitspraak kon doen over het totaal IQ. Ik had gewild dat ze het daarbij gelaten had.
Ouders weten het niet meer. Vader denkt dat school het wel zal weten, moeders gevoel vertelt dat er echt iets niet goed gaat. Tessa komt bij mij en ik zie het gedrag dat de zorgen van moeder voedt. Tessa is een kei in het aanvoelen van sfeer en wensen van de ander. Ze past zich geruisloos aan. Ze heeft moeite met automatiseren, iets wat we bij meer hoogbegaafde kinderen zien en ik vermoed dat vandaaruit de gedachte is ontstaan dat ze niet goed is in rekenen. Tessa leeft in de overtuiging dat zij ervoor mag zorgen dat anderen kunnen schitteren. Zij hoeft niet gezien te worden. Tessa straalt daar waar ze denkt dat het wenselijk is. De juffen kunnen haar onzekerheid niet zien want haar acteertalent is groot. Tessa leeft haar eigen leven op school, in een onzichtbaar isolement.
Gelukkig heeft ze een gevoelige slimme moeder die voelde dat er iets niet klopte. Ik ga samen met Tessa, ouders en school kijken wat school kan doen om Tessa uit haar voor school onzichtbare isolement te halen. Het is lastig voor een school wanneer een kind deze strategie kiest en daar enorm in uitblinkt. Als school moet je durven vertrouwen op informatie van ouders en een onbekende buitenstaander en je aanpak gaan wijzigen. Ik hoop dat school durft. Ik hoop dat Tessa daar de kans krijgt te mogen gaan schitteren en die schitterende schijn tot het verleden mag gaan behoren. Het zal goed zijn voor haar en het zal fijn zijn voor school. Wat uiteindelijk willen we toch allemaal dat onze kinderen met plezier naar school gaan, zichzelf durven zijn, het optimale uit zichzelf kunnen halen en kunnen schitteren!